พูดดีกับคนแปลกหน้า
.
บางครั้งเราพูดดีกับคนแปลกหน้า ยิ้มให้กัน หัวเราะ เรามักมีทักษะการทักทายเพื่อนใหม่
เกรงใจและให้เกียรติ
.
บางทีเรากลับทำพฤติกรรมตรงกันข้ามเหล่านั้นกับคนใกล้ตัวที่คอยอยู่ข้างๆ
.
สำหรับผมอาจจะไม่ได้รู้สึกแปลกหากการปฏิบัติดีเกิดขึ้นเหมือนกันกับทุกๆคน
.
แต่ถ้าวันไหนผมให้ความสำคัญกับ " คนรู้ใจ " น้อยไปกว่า " คนรู้จัก " แล้ว ผมว่าบ้างทีผมคงต้องนั่งทบทวนตัวเองเสียใหม่
ถ้า 10 % มากไปให้บริจาค 1 %
.
เราอาจจะเคยอ่านหรือถูกสอนให้ออมเงินและบริจาคเงินบ้างสำหรับช่วงหนึ่งของชีวิต ในบางครั้งเรามักจะกดดันตัวเองโดยตั้งเป้าหมายการให้ทานที่สูงจนเราอาจไม่สามารถทำให้เกิดขึ้นสม่ำเสมอจนเป็นนิสัยและอาจหยุดลงได้
.
การให้ทานนั้นมีจุดประสงค์เพื่อลดความเห็นแก่ตัวของตนเองและปรารถนาให้ผู้อื่นมีความสุข
.
ถ้าจัดประเภท ทานแบ่งได้หลักๆเป็นสองส่วนคือทางรูปธรรม (วัตถุสิ่งของ เงิน ) และนามธรรม (อารมณ์ การอภัย ความรู้)
.
ช่องทางการทำทานมีมากมายเหลือเกินที่เราจะค่อยๆให้ๆเท่าที่เรามี
.
หากวันนี้เราอายุ 30 ปีก็แบ่งความรู้ 0.30 ปีที่เรามีให้ผู้อื่นความรู้ที่เราคิดว่าธรรมดาในความเป็นจริงมันจะสามารถช่วยเติมเต็มผู้อื่นได้
.
หาก 1 วันเรามีเวลา24 ชั่วโมง ก็แบ่งเวลา 0.24 ชั่วโมงในแต่ละวันเพื่อประโยชน์ส่วนรวม
.
หากมีรายได้วันละ 100 บาทก็บริจาคเงินอย่างน้อยวันละ 1 บาท อาจจะเป็นประโยชน์ต่อผู้อื่นอย่างน้อยก็ 1 ชีวิต
.
หากในหนึ่งวันเรามีความโลภ โกรธ หลง ปะปนในชีวิตประจำวันก็ค่อยๆละลงทีละ 1 %
.
ฝึกให้เท่าที่เราให้ไหว
.
จริงๆแล้ว คนคนหนึ่งมีคุณค่าในตัวเองที่สามารถให้กับผู้อื่นได้มากถึงแม้จะเป็นส่วนน้อยของเรา แต่ดูเหมือนจะไม่น้อยเลยสำหรับผู้ได้รับบางคน
