เพื่อนหรือคนรู้จัก

ในสมัยที่ผู้เขียนเรียนมหาวิทยาลัยนั้น เพื่อนของผู้เขียนคนหนึ่งได้บอกกับผู้เขียนว่า
 " จริงๆแล้ว เราต้องแบ่งออกว่าคนคนนั้นเป็นเพื่อนหรือเป็นแค่คนรู้จัก "

.

มันทำให้ผมรู้สึกตระหนักได้ว่าจริงๆแล้วเราควรที่จะต้องให้ความสำคัญกับ " เพื่อน " หรือ "คนใกล้

ตัว " มากกว่าคนรู้จัก

.
บางคนนั้นให้ความสำคัญกับคนนอกคนรู้จัก เอาอกเอาใจแต่กับคนที่สำคัญนั้นเขากลับมองข้าม

.
สุดท้ายแล้วเราก็จะไม่มี เพื่อน หรือคนสำคัญจริงๆ เพราะเราไม่ได้ให้ความสำคัญกับเขา

.
โดยส่วนตัวผมเป็นคนมีเพื่อนน้อย แต่ผมก็มีความสุขทุกครั้งที่ได้คุยหรือพบเจอกับกลุ่มเพื่อน

น้อยๆของผม

.
เพื่อนที่ผมสนิทด้วยส่วนใหญ่จะมีธรรมประจำใจไม่อย่างใดก็อย่างหนึ่ง และเพื่อนเหล่านี้ไม่ค่อยนำ

ความเดือดร้อนมาให้ ในทางตรงข้ามมีแต่ชี้แนะทางที่ดีให้

.
เวลาที่เราทานอาหารสักอย่างหนึ่ง เราก็จะต้องเลือกว่าจะทานอะไรดี ทานไปแล้วจะปวดท้อง หรือ

ทำให้สุขภาพแย่ลงไหม เป็นต้น

.
แม้แต่การเลือกอาหารนั้น เรายังต้องใส่ใจ การเลือกคบเพื่อนนั้นย่อมเป็นความสำคัญมากกว่า

อย่างแน่นอน

.
โดยเทคนิคการเลือกเพื่อน สำหรับตัวผู้เขียนนั้นจะเลือกคบเพื่อนที่มี ศีล 5 ตามหลักพุทธศาสนา

ควบคุมเป็นหลัก จากนั้นหากไม่มีเพื่อนก็ไม่เป็นไร ตัวผู้เขียนนั้นสามารถพึ่งตนเองได้ และไม่ค่อย

จะรู้จักคำว่าเหงาสักเท่าไหร่ เพราะผู้เขียนมักจะมีกิจกรรมหรือกิจวัตรที่ต้องที่ตนวางแผนไว้ หรือมี

ความฝันวางไว้อยู่เสมอๆ เช่น จะต้องอ่านหนังสือและสรุปเนื้อหาให้จบภายใน 1 เดือน , จะต้องทำ

วิดีโอสอน, หรือ เขียนหนังสือให้จบภายในปลายปี เป็นต้น นี่อาจจะเป็นเคล็ดลับที่ผู้อ่านลองนำไป

ปรับใช้ได้

.
หลังจากนั้นก็ให้ความใส่ใจกับคนรอบๆตัว พ่อ แม่ พี่ น้อง ตา ยาย ญาต และเพื่อน เท่านั้นเอง