.
ฝนตก อากาศหนาว บรรยากาศชวนขี้เกียจเป็นอย่างมาก ทำให้สภาพแวดล้อมในห้องนอนและ
บรรยากาศเหล่านี้ย้อนไปให้ผู้เขียนรู้สึกถึงความรู้สึกในวัยเด็กที่เป็นทุกข์จากที่โรงเรียน
.
ผู้เขียนคงจะจำความไม่ค่อยได้นักว่าความทุกข์นั้นมีที่มาจากอะไรบ้าง อาจจะเป็นความทุกข์เล็กๆ
เช่น มีเพื่อนน้อย เพื่อนไม่ค่อยถูกจริตนิสัย เนื่องจากตัวผู้เขียนย้ายโรงเรียนมาโรงเรียนใหม่ซึ่งเป็น
โรงเรียนประจำจังหวัดใครๆก็บอกว่าดี เมื่อผู้เขียนย้ายมากลับพบว่า เพื่อนร่วมห้องไม่ค่อยจะถูกใจ
ผู้เขียนเสียเท่าไหร่ เพราะรักเพื่อนสมัยเรียนมัธยมต้นเสียมากกว่า ในช่วงเย็นโดยปกติผู้เขียนมักจะ
ชอบออกกำลังกายกับเพื่อนในสมัยเรียนมัธยมต้น แต่เพื่อนมัธยมปลายที่โรงเรียนใหม่นี้ไม่ได้ชอบ
เล่นกีฬา เพื่อนๆชอบเล่นเกมส์มากกว่า ทำให้ผู้เขียนรู้สึกอึดอัดเหมือนกันในขณะนั้น แม้จะดูเป็น
เรื่องเล็กน้อยแต่ในขณะนั้นผู้เขียนก็รู้สึกว่ามีความทุกข์อยู่ไม่น้อย
.
จนผู้เขียนจำได้ว่าหนังสือธรรมะเล่มแรกๆ ที่เริ่มหยิบมาอ่าน เพราะได้จากพระอาจารย์สมัยที่บวช
สามเณร กับสายวัดป่าสวนโมกเมื่อตอนเป็นเด็ก คือ คู่มือมนุษย์ ที่อธิบายเกี่ยวกับความว่างจาก
ตัวกูของกูนั้น เป็นของท่านพุทธทาสภิกขุ แห่งสวนโมกพลาราม
.
อ่านลองผิดลองถูกและนำมาใช้ในชีวิตประจำวันไปเรื่อยกว่าจะเข้าใจธรรมะ ก็ใช้เวลาสะสมอยู่
หลายปีทีเดียว เมื่อมีความทุกข์ก็หยิบธรรมะมาดูจิตและปฏิบัติมากขึ้นให้ความทุกข์ที่ควบคุมได้เกิดขึ้นน้อยลง เป็นต้น
.
สิ่งหนึ่งที่ผู้เขียนจำได้จนปัจจุบันคือ เมื่อเกิดความทุกข์ขึ้นในจิตใจผู้เขียน ธรรมะจะเป็นเหมือนเครื่องมือรักษาใจผู้เขียนเสมอๆ
.
หากผู้เขียนจะแนะนำนักเรียน นักศึกษาที่มีความทุกข์ในช่วงชีวิตนั้นๆ ให้นำหลักธรรมะ ที่พระ
พุทธเจ้าสอนนั้นมาศึกษา ฟังธรรมะใน youtube หรือ อ่านหนังสือธรรมะ เสมอๆและนำมา
ปฏิบัติใช้ให้เกิดผล
.
หากผู้อ่านศึกษาจนถึงระดับหนึ่งแล้วนั้น ไม่เพียงแต่ธรรมะจะแก้ปัญหาชีวิตได้แต่ ปัญหาในชีวิต
ของผู้อ่านจะลดน้อยลงเหมือนดังที่ผู้เขียนปฏิบัติเห็นผลและนำมาบอกต่อให้กับน้องๆผู้อ่าน
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น